Πριν από μερικούς μήνες, πήρα το καράβι από Ηράκλειο να πάω Αθήνα να δω την κοπέλα μου.
Είχα κλείσει ένα ξενοδοχείο στον Πειραιά, κοντά στο λιμάνι, και απλά περίμενα ενα ταξί να με παει, γιατί δεν γνώριζα την περιοχή, και μου ήταν δύσκολο να πάω με τα πόδια έστω και 2 χιλιόμετρα, με βαλίτσα, άυπνος και κουρασμένος που ήμουν από τη δουλειά.
Περάσανε 3 ταξί και όταν τους έλεγα που ήθελα να πάω με προσπερνούσαν κ πήγαιναν στον επόμενο.
Λέω δεν πειράζει λίγοι μένουν θα πάω τελευταίος να μην σπάσουν τα νεύρα μου.
Έρχεται λοιπόν πάλι η σειρα μου, μόνος στην πιάτσα στο λιμάνι μέσα, έρχεται το ταξί.
Με ρωτάει που πάω,του απαντάω και μου λέει 2 χιλιόμετρα είναι πήγαινε με τα πόδια. Εκείνη τη στιγμή ερχόταν ένας άλλος κύριος για να πάρει το ταξί κ τρελάθηκα.
Πιάνω τον ταρίφα από τη μπλούζα κ του λέω θα με πας εκει γιατί δε δα χουμε καλα ξεμπερδέματα. Κ έτσι πήγα στον προορισμό μου.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
