(αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/09/blog-post_7899.html) κάθε καλοκαίρι στα καπνοχώραφα του πατέρα μου, όπου δουλεύαμε από το πρωϊ ως το βράδυ σε δουλειά επιεικώς εξουθενωτική (όσοι γνωρίζουν από καπνά θα με καταλάβουν). Και καθώς ο μπαμπάς δεν ήταν δικηγόρος, ώστε να αποφασίσω εύκολα να ασκήσω δικηγορία, έδωσα, ως πτυχιούχος, γραπτές πανελλήνιες εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ (όπως αυτές της Γ΄ Λυκείου), για να εξασφαλίσω με το σπαθί μου μια θέση εργασίας σε κάποιο δήμο. Το πέτυχα, πρώτη σε κάποιο νομό της χώρας, μακριά ασφαλώς από τον τόπο κατοικίας μου. Έχοντας δουλέψει πολύ σκληρά για πολλά χρόνια στα χωράφια του πατέρα μου, είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που δεν μπορούν να κάθονται. Αυτό φάνηκε και στη δουλειά μου στο δημόσιο, καθώς όπως έλεγα «η ώρα δεν περνάει αν κάθεσαι». Η προθυμία, η όρεξη και οι γνώσεις ευτυχώς αναγνωρίστηκαν, ηθικά όχι οικονομικά, και από τους προϊσταμένους μου. Μου ήταν πάντα αρκετό κι ας άκουγα από συναδέλφους ότι «χαλάω την πιάτσα» ή ότι «δεν πρόκειται να πάρεις περισσότερα». Σήμερα, με 13 έτη υπηρεσίας και χωρίς να έχουν πέσει οι ρυθμοί μου, έμαθα ότι για το επόμενο τρίμηνο ο μηνιαίος μισθός μου που ήταν 1400 ευρώ θα είναι μόλις 700. Αν είχα φιλήσει κατουρημένες ποδιές θα έλεγα κι ευχαριστώ. Αφού δεν το έχω κάνει εξοργίζομαι με τέτοιες δημοσιεύσεις. Ας φαγωθούμε λοιπόν μεταξύ μας. Σημειώνω ότι είναι η πρώτη φορά που μπαίνω στη διαδικασία να απαντήσω σε άθλιο δημοσίευμα.
Αναγνώστης
