ΔΕΝ υπήρξαν προδότες, ήσαν τελείως ακατάλληλοι και αγράμματοι. Για την ηγεσία του ΚΚΕ μιλάμε στην πορεία της πολυτάραχης ιστορίας του, γραμμένης με αίμα και δάκρυα αγωνιστών, ιδεολόγων και…πρακτόρων.
Είχαν πράκτορες του αντιπάλου φυτευτούς στο στρατόπεδό τους, αλλά το…πρακτορολίκι ήταν και ρετσινιά (Ζαχαριαδιακής πρακτικής-την υπέστη και ίδιος) για την εξόντωση (εσωτερικών) αντιπάλων.
ΔΟΥΛΕΙΑ, λοιπόν, δεν γίνεται με καπνεργάτες, μπαρμπέρηδες και τσαγγαράδες σε ηγετικές θέσεις κι απέναντι πολιτικά θηρία (Τσώρτσιλ, Γ. Παπανδρέου…) που σε τυλίγουν σε μια κόλλα. Γι αυτό και ο Γιώργης (Σιάντος) πεθαίνει από καρδιά και άγχος κουβαλώντας στους αδύνατους ώμους του το βάρος των «Δεκεμβριανών». Κι όταν (αργότερα) στο ΠΓ (Πολιτικό Γραφείο) κουμάντο έκανε ο Ιωαννίδης και τις προγραφές των αντιπάλων του (Γιαννούλης…) ο Γούσιας (τσαγκάρης), μην περιμένεις άλλο από εγκλήματα πολιτικά, που τα βαφτίζουν «λάθος» και καθαρίζουν(!;).
ΤΟ ΚΚΕ δεν άφησε τον Άρη (Βελουχιώτη) να…προκόψει. Φορτώνουν το «δηλωσίας» στον αρχικαπετάνιο του ΕΛΑΣ, για να τον εξοντώσουν πολιτικά και ηθικά, πριν τον εξοντώσουν οι συμμορίες των διωκτών του (Ιούνιος ’45). Γιατί; Γιατί το μυαλό του…ΚΚΕ δεν έφτανε να κατανοήσει αυτό που ο Άρης προφήτεψε νωρίς. «Οι Γερμανοί μας φόρεσαν αλυσίδες σιδερένιες που σκουριάζουν. Θα φύγουν οι κατακτητές, αλλά θα πλακώσουν άλλοι, που θα μας φορέσουν αλυσίδες χρυσές που δεν σκουριάζουν. Και τότε θα μας βάλουν να σφαχτούμε μεταξύ μας, με ένα ταγάρι στον ώμο κι ένα ξεροκόμματο στο ταγάρι».
ΚΙ ύστερα; Η προγραφή έφερε την εγκατάλειψη και το φύλλο του «Ριζοσπάστη» («ούτε μπουκιά ψωμί, ούτε γουλιά νερό στον Άρη τον προδότη») τράβηξε τον χαλκά της χειροβομβίδας. Ακολούθησε το πανηγύρι της δεξιάς με γλέντια, χάιδεψε και το ΚΚΕ την… κοιλιά του που «έφαγε» τον Άρη, χωρίς ο τελευταίος να γευτεί τον Εμφύλιο «για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά».
ΤΟ «Κόμμα» δεν κράτησε τη μνήμη του, δεν γούσταρε τη θωριά του, δεν τον «ανήρτησε» στα γραφεία κι ούτε μνημονεύτηκε ποτέ στις συνάξεις των ανθρώπων του. Μέχρι που ήρθε το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου, «κρέμασε» στα γραφεία του τον (κρεμασμένο) Άρη και περίμενε την (κομουνιστική) αριστερά να τον «αποκαταστήσει». Το κάνουν σήμερα και καθυστερημένα οι…βραδύκαυστοι συνεχιστές των «λαθών», αλλά το κενό στην ιστορία τους παραμένει.
