Άνοιξε τις πύλες της στο κοινό το 2008 και από τότε 6 εκατομμύρια άνθρωποι την έχουν επισκεφθεί, όχι μόνο για να θαυμάσουν τον μεγαλύτερο τεχνητό ύφαλο του κόσμου που βρίσκεται σε μουσείο, το πλανητάριο, τα ενυδρεία και τα τροπικά δάση, αλλά και το κτίριο αυτό καθαυτό.
Ο Ρ. Πιάνο, ο οποίος έχει αναλάβει τις μελέτες δύο πολύ σημαντικών έργων στη χώρα μας, την ανάπλαση του Φαληρικού όρμου και το κέντρο πολιτισμού στην ίδια περιοχή, εφαρμόζοντας τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής κατάφερε να δημιουργήσει ένα κτίριο που επιβαρύνει κατά το λιγότερο δυνατό το περιβάλλον και -πάνω απ’ όλα- δεν είναι ενεργοβόρο. Το μουσείο εκμεταλλεύεται στο έπακρο τον ήλιο για ηλεκτρισμό και φυσικό φωτισμό, τη ροή του αέρα για ψύξη και εξαερισμό του κτιρίου, ενώ η φυτεμένη στέγη παίζει καθοριστικό ρόλο στη μόνωση και τη διατήρηση της εσωτερικής θερμοκρασίας.
Για όλα αυτά τα στοιχεία η Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνιας έχει λάβει πλήθος βραβείων, ενώ αποτελεί το μόνο κτίριο στον κόσμο που έχει βραβευτεί δύο φορές με την πλατινένια πιστοποίηση LEED, που δίδεται σε πρωτοπόρες κατασκευές ως προς τον ενεργειακό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό. «Προσπάθησα να αποτυπώσω στην κατασκευή την πολυπλοκότητα του φυσικού κόσμου, κομμάτι του οποίου φέρνει κοντά μας το μουσείο. Η ακαδημία πάντα λειτουργούσε σε τρία επίπεδα, προβάλλοντας τις συλλογές της, προσφέροντας γνώση στο κοινό και δίνοντας ώθηση στην επιστημονική έρευνα. Στόχος αυτού του κτιρίου είναι να ενδυναμώσει και να κάνει πασίγνωστη την πολυεπίπεδη δράση του μουσείου», εξηγεί ο αρχιτέκτονας.
Στέγη που «αναπνέει»
Η εντυπωσιακή οροφή του κτιρίου με τους λοφίσκους μοιάζει σαν φυσική συνέχεια του περιβάλλοντος χώρου και χάρη σ’ αυτή την πρωτοποριακή κατασκευή εξασφαλίζονται η θέρμανση και ο κλιματισμός του μουσείου. Στη στέγη των 10 στρεμμάτων έχει τοποθετηθεί ένα στρώμα χώματος πάχους 15 εκατοστών, στο οποίο έχουν φυτευτεί ενδημικά φυτά. Ο κήπος αυτός λειτουργεί ως φυσική μόνωση του κτιρίου, μειώνοντας σχεδόν στο 100% την απώλεια θερμότητας και ψύξης. Παράλληλα, διατηρεί τη θερμοκρασία εντός του κτιρίου 10ο C χαμηλότερα σε σχέση με μια συμβατική στέγη, μηδενίζοντας έτσι τις ανάγκες για κλιματισμό το καλοκαίρι.
Οι μικροί λόφοι οδηγούν τα ρεύματα αέρα στο εσωτερικό του μουσείου, ενώ οι φεγγίτες που μοιάζουν με φινιστρίνια, εκτός από το άπλετο φυσικό φως που προσφέρουν, ανοίγουν αυτόματα τις ζεστές μέρες για να βγαίνει ο θερμός αέρας και σε συνδυασμό με τις ειδικές περσίδες που έχουν τοποθετηθεί στους τοίχους του κτιρίου η ανακύκλωση του αέρα είναι συνεχής. Η πράσινη στέγη, όμως, δεν συμβάλλει μόνο στη μόνωση και τον αερισμό του μουσείου, αλλά μειώνει και τις ανάγκες για πότισμα, καθώς απορροφά περίπου 11 εκατομμύρια λίτρα όμβριων υδάτων κάθε χρόνο.
