Η δημοσκόπηση της «GPO», που παρουσιάστηκε χθες βράδυ στην εκπομπή «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη στο «Mega», προφανώς και δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα. Between the lines ωστόσο, στέλνει πολύ ξεκάθαρα μηνύματα για το μέλλον που έρχεται… βιαστικά.
Η εντυπωσιακή άνοδος της Αριστεράς, επιβεβαιώνει ότι η κοινωνία στρέφεται στην άρνηση. Δεν ωθεί τον προβληματισμό της στο επόμενο επίπεδο, δηλαδή στο ποια θα πρέπει να είναι η εναλλακτική διακυβέρνησης, αλλά αντιπαρέρχεται συνολικά το σύστημα. Κάτι που φαίνεται και από τον μεγάλο αριθμό των αναποφάσιστων, που όσο παραμένει… υπερβολικός, προϊδεάζει για αποχή ιστορικών διαστάσεων από τις επόμενες εκλογές.
Η κοινωνία βρήκε εχθρό, και λέγεται «Μνημόνιο». Δηλαδή, τη δανειακή σύμβαση την επικύρωση της οποίας, έστω και με διορθωτικές πινελιές, έχει αναλάβει η κυβέρνηση Παπαδήμου. Γι’ αυτό και ενώ, όπως συμβαίνει παραδοσιακά, ποσοστό άνω του 50% δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές, οι οποίες στο μυαλό των Ελλήνων συνεπάγονται διαχρονικά… αναστάτωση και φρενάρισμα του όποιου έργου επιτελεί μια κυβέρνηση, περίπου 40% τάσσεται υπέρ των εκλογών… χθες. Ένα ποσοστό που μετά βεβαιότητας θα αυξάνεται, όσο περνούν στην καθημερινότητα της κοινωνίας τα επώδυνα μέτρα που είναι υποχρεωμένη να λάβει η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι και το εύρημα της υψηλής δημοφιλίας του Λουκά Παπαδήμου. Του ίδιου προσωπικά, και όχι τόσο της κυβέρνησής του. Στην επιστήμη της πολιτικής επικοινωνίας, η συγκεκριμένη δημοσκοπική συμπεριφορά της κοινωνίας ονομάζεται «εκτόνωση». Ο σημερινός πρωθυπουργός δηλαδή, κερδίζει πρόσθετη θετική απεικόνιση, επειδή το πρωτεύον ζητούμενο για τους πολίτες ήταν η έξωση του Γιώργου Παπανδρέου από το Μέγαρο Μαξίμου.
Όσο για την κυβέρνηση, το γεγονός ότι αποτελείται, κατά τα 2/3 της από τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που πρωταγωνίστησαν στη μοιραία διετία του Μνημονίου, λειτουργεί ανασταλτικά για τις προοπτικές της. Η θετική απήχηση των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, δεν επαρκεί από μόνη της για να προσδώσει δυναμική προοπτικής.
Η παραπάνω διαπίστωση επιβεβαιώνεται από ένα ακόμη εύρημα. Ενώ το 37,2% αποδίδει στην ανεπάρκεια της κυβέρνησης Παπανδρέου τις ολέθριες συνέπειες του Μνημονίου, το 51,4% επιρρίπτει τις ευθύνες στην ίδια τη δανειακή σύμβαση. Ενώ, μόλις το 7,3% στις αντιδράσεις της κοινωνίας, που σύμφωνα με τους εκπροσώπους της προηγούμενης κυβέρνησης «φρέναραν» τις επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις.
Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει την κόντρα διαρκείας με τις πολιτικές λιτότητας. Το δε Μνημόνιο είναι το μέσο που έγινε μήνυμα. Άγγελος κακών για μια κοινωνία στα όριά της. Και αυτή η πραγματικότητα, δεν αντιστρέφεται.
