Ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς, που δεν επιτρέπουν πολλά...
γλέντια, όμως στα λιγοστά που εγώ ο τυχερός εξακολουθώ να μπορώ να παρίσταμαι, αποφάσισα να εύχομαι στους συνδαιτυμόνες από εδώ και στο εξής, αντί για "εις υγείαν", "Ζήτω οι Ελληνες".
Διότι αυτή τη στιγμή, που κινδυνεύει η πατρίδα μας, αυτή είναι η πιο σημαντική, και όχι η υγεία του καθενός από εμάς που θα την χάσουμε και αυτήν στο σκοτεινό μονοπάτι που βαδίζει ο λαός μας.
Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, αντί για "γεια μας" εύχομαι "ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!".
Στις παρέες που το κάνω για πρώτη φορά, τις περισσότερες φορές εμφανίζεται μια στιγμιαία αμηχανία, η οποία άλλοτε υποχωρεί λόγω του δίκαιου της ευχής μου, και άλλοτε σχολιάζεται από τους παριστάμενους. Στις περιπτώσεις που η αμηχανία υποχωρεί, οι αγαπητοί μου φίλοι και γνωστοί τσουγκρίζουν ευχόμενοι "Ζήτω οι Ελληνες" αφού ανταλλάξουν μεταξύ τους και με τα διπλανά τραπέζια κλεφτές ματιές απ' αυτές που υπαγορεύει ο φόβος της γραφικότητας.
Είτε η αμηχανία υποχωρήσει, είτε σχολιαστεί αρνητικά η πρόποση, οι συζητήσεις σχεδόν κάθε φορά περιστρέφονται γύρω από τους ίδιους άξονες.
"Για ποιους Ελληνες μιλάς"; "Γι αυτούς που θα πουλούσαν και τη μάνα τους για μια θέση στο δημόσιο"; "Ακόμα και για πεντακόσια ευρώ"; "Για τους δήθεν επιχειρηματίες που πήρανε πακτωλούς χρημάτων για ανάπτυξη και τις κάνανε μερσεντές και δεν πληρώνουν και φπα"; "Για αυτούς που χτίζουν εξοχικά στα δάση που έκαψαν"; "Γι αυτούς που χτίζουν σε ρεματιές και μετά την καταστροφή αναθεματίζουν την κυβέρνηση που δεν φρόντισε να μετατοπίσει το ρέμα από τη σημερινή θέση του σπιτιού τους"; "Για τους συνδικαλιστές που μόλις εξαργυρώσουν την "προσφορά τους στον αγώνα" γίνονται οι χειρότεροι δυνάστες των συντρόφων εργατοϋπαλλήλων"; "Για ποιους Έλληνες μιλάς";
Οχι. Δεν μιλώ γι αυτούς. Αυτοί δεν είναι Ελληνες. Είναι άλλη φυλή. Μια φυλή, που τρέφεται με εγωισμό και λατρεύει το θεό - χρήμα. Δεν είναι Έλληνες αυτοί. Μιλώ για τους Ελληνες εργαζόμενους που εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη, μιλώ για τους δυο στους δέκα δημοσίους υπαλλήλους που κουβαλούν μόνοι το σταυρό τους και εργάζονται ευσυνείδητα ατελείωτες ώρες υπό τη χλεύη των συναδέλφων τους κάνοντας τη δουλειά και των άλλων οκτώ, μιλώ για τους νέους επιχειρηματίες με τις οργανωμένες επιχειρήσεις που παρά το γεγονός ότι δεν τους βοήθησε κανείς, πληρώνουν φόρους, ίκα, και φπα, μιλώ για το "σπάνιο είδος" που ανέφερε ο Πάγκαλος. Γι αυτούς τους Ελληνες μιλώ. Αυτοί είναι οι Ελληνες.
ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!
"Ποιοι Ελληνες μωρέ"; "ακόμα ζεις στο τριακόσια ογδόντα προ Χριστού;" "δεν τους βλέπεις τους σημερινούς Έλληνες"; "Κότες είναι". "Κότες πτηνοτροφείου". "Ξέχνα το Λεωνίδα και τους τρακόσιους" , "το υλικό είναι σκάρτο", "παρ' το απόφαση"."η γενιά αυτή είναι καταδικασμένη".
Ο άντρας κάνει τη γενιά, κι όχι η γενιά τον άντρα. Ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον και μάλιστα προσαρμόζεται πολύ γρήγορα. Ο αγώνας είναι πολύ δύσκολος, ο εχθρός είναι αόρατος και πολύ δυνατός, εμείς είμαστε παγιδευμένοι στη δική μας Βαβέλ με τις χιλιάδες ιδέες που ταιριάζουν στις "δικές μας ανάγκες", όμως όταν δούμε ότι κι αυτοί που έχουμε κι αυτοί που δεν έχουμε θα τα χάσουμε όλα και αποφασίσουμε να αγωνιστούμε για το κοινό μας συμφέρον και σηκωθεί ο γίγαντας που λέγεται λαός, τότε θα έχει έρθει η ώρα να μιλήσουμε για τη δική μας γενιά. Τη γενιά των σαραντάρηδων, της πρώτης γενιάς στην Ελλάδα που μεγάλωσε με φαρίν λακτέ, χωρίς κατοχή πόλεμο και πείνα, τη γενιά που δεν της έλειψε τίποτα, αλλά που εκτέθηκε για πρώτη φορά στο δυτικό πολιτισμό της παρακμής, τη γενιά που χρωστάει τα περισσότερα στην Ελλάδα που της επέτρεψε να απολαύσει όλες αυτές τις πολυτέλειες. Ερχεται η ώρα να αποδείξει αν είναι η γενιά του φαρίν λακτέ, ή αν είναι η νέα γενιά των Ελλήνων ηρώων που αντιστέκονται πάντα στις δυνάμεις που θέλουν να κάνουν την ανθρωπότητα χειρότερη. Μπορεί μέχρι τώρα να έχουμε υποχωρήσει πολύ στην κατα μέτωπο επίθεση, όμως ο αγώνας δεν έχει λήξει και δε θα παραιτηθούμε πριν το σφύριγμα της λήξης.
Ο ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΓΕΝΙΑ, ΚΙ ΟΧΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ.
Ο Ελληνικός λαός είναι θύμα ψυχολογικών επιχειρήσεων εδώ και πολλά χρόνια και γι αυτό έχει υπονομευθεί το ηθικό μας. Γι αυτό σήμερα ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε Ελληνες, γι αυτό αδυνατούμε να ενωθούμε σαν λαός και να τους πάρουμε με τις πέτρες, γι αυτό σήμερα η νέα γενιά δεν ξέρει αν θα κάνει οικογένεια, αν χρειάζεται πατρίδα, γι αυτό σήμερα νιώθουμε όλοι οι Ελληνες τα ίδια καταθλιπτικά συναισθήματα.
Τα συναισθήματα αυτά μας τα προκαλούν. Με όπλο την τηλεόραση, ελέγχουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τα συναισθήματα μας. Οι απίστευτες δηλώσεις του Πάγκαλου, το θράσος του Κουλούρη, οι διεθνείς προσβολές, η συνεχιζόμενη θρασεία υποκρισία, σε αυτό αποσκοπούν. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, φορτιζόμαστε με αρνητικά συναισθήματα και η συνεχιζόμενη φόρτιση μας οδηγεί στην κατάθλιψη. Και η κατάθλιψη στην πτώση του ηθικού. Και η πτώση του ηθικού στην παραίτηση. Και η παραίτηση, στην ήττα.
Γι αυτό χρειαζόμαστε κάτι που να μας ανεβάσει το ηθικό. Τι καλύτερο λοιπόν από το να ευχηθούμε:
ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Κι αν σήμερα είναι λιγοστοί οι αγωνιστές, είναι γιατί η ζωή μας είναι έτσι ρυθμισμένη, ώστε ο καθημερινός αγώνας επιβίωσης να είναι τόσο σκληρός που δεν αφήνει χρόνο για αγώνα εθνικό, κάντε υπομονή και μη θυμώνετε, γιατί όσο προχωράει η κρίση και όλο και περισσότερα αδέρφια μας θα βυθίζονται στη φτώχεια, όσο αυτοί συνεχίζουν να προκαλούν με τις αποφάσεις και τη συμεριφορά τους, τόσο η οργή για την αδικία θα φουσκώνει και κάποια στιγμή θα ξεπεράσει τα όρια, τα οποία μπορεί μέχρι σήμερα να είναι ελαστικά, αλλά έχουν κι αυτά ένα όριο θραύσης. Κι όταν το όριο αυτό ξεπεραστεί, τότε ο άνθρωπος ελευθερώνεται. Κι όταν οι Ελληνες ελευθερωθούν, αγωνίζονται.
ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Ας είναι μια πρόποση σαν αυτή, η σπίθα για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε θετικά, να μας ανεβάζουμε το ηθικό, να συζητάμε όχι τι μας κάνουν οι τύραννοι, αλλά τι θα κάνουμε εμείς για να τους ξεφορτωθούμε, να βρούμε λύσεις αντάξιες της εφευρετικότητας του λαού μας, να απομονώσουμε τους παρείσακτους και τα μιάσματα από την κοινωνία και να φτιάξουμε από την αρχή ένα κράτος για το λαό μας, τέτοιο που να επιτρέψει στις επόμενες γενιές Ελλήνων να μορφωθούν πραγματικά και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από εμάς, άνθρωποι που δεν ανέχονται τον πόλεμο και την αδικία πουθενά στη γη και κάνουν κάτι γι αυτό, που σκοπό της ζωής τους θα' χουν να αναπτύσσονται πνευματικά και συναισθηματικά συνεχώς, και να παραδώσουν κι αυτοί μια ανθρωπότητα καλύτερη όταν έρθει η ώρα να φύγουν από εδώ. Ελληνες δηλαδή.
