όπως πολύ σωστά αναφέρει ο συνάδερφός μου κ. Παπαδόπουλος (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_2203.html).
Αναφορικά με την καταγγελία της πρώην συναδέρφου (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_1473.html), είναι σαφές πως δεν έχω, αλλά ούτε και θα μπορούσα να έχω άποψη αφού η επίσημη αιτιολογία για την παύση της συνεργασίας σας σίγουρα θα ήταν κάποια άλλη από αυτήν που αναφέρετε οπότε ποτέ δεν ενημερώθηκα για ό,τι καταγγέλλετε. Όσον αφορά στις συγγενικές σχέσεις ανάμεσα σε καθηγητές η κ. Κυρανά δεν είναι καθηγήτρια αλλά ΕΤΠ (Ειδικό Τεχνικό Προσωπικό) και η κ. Κουλούρη είναι έκτακτη συνάδερφος, όπως υποψιάζομαι πως ήσασταν κι εσείς, και δεν γνωρίζω να έχει σÏ! �γγενική σχέση με κάποιον εργαζόμενο στο Τμήμα.
Ωστόσο, αν οι πηγές σας είναι πολύ αξιόπιστες δεν μπορώ να τις αμφισβητήσω.
Πολύ καλά κάνετε και δηλώνετε τη συμπαράστασή σας στο αναμφισβήτητα δίκαιο αίτημα των εκτάκτων να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, όπου μας βρίσκουν όλους αλληλέγγυους.
Σχετικά με τον «Αναγνώστη» που αναρωτιέται «αν θα πάρει ποτέ πτυχίο» (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_7740.html) με εντυπωσιάζει από την αρχή η βεβαιότητα που αποδέχεται την προηγούμενη καταγγελία χωρίς να εξετάσει τίποτε άλλο καθώς και ο αφοριστικός του λόγος ότι (sic) «η κατασταση σε αυτο το τμημα ειναι απαραδεκτη (δεν πιστευω βεβαια οτι διαφερει κατα πολυ απο αλλα τμηματα ΤΕΙ και ΑΕΙ)». Ακόμα περισσότερο όμως με εντυπωσιάζει αλλά και με τρομάζει η αποστροφή του λόγου του στο τέλος. Θα ήθελε πραγματικά ο αναγνώστης τους καθηγητές του φοβισμένου! ς; Να φοβούνται ποιους; Την αστυνομία, τους φοιτητές, το Υπουργείο ή τη Διοίκηση του ΤΕΙ; Ναι, πρέπει να ελέγχονται και να αξιολογούνται. Όχι όμως να φοβούνται. Όμως αν οι φοιτητές δεν ασκούν τον έλεγχο που θεσμικά έχουν το δικαίωμα να κάνουν μέσω των εκπροσώπων τους και «χαρίζονται» στις εξαμηνιαίες αξιολογήσεις, οι υπόλοιποι καθηγητές δεν έχουμε τον τρόπο να αξιολογήσουμε ούτε τη διδασκαλία ούτε τη συμπεριφορά των συναδέρφων μας προς τους φοιτητές μας.
Σε ό,τι αφορά στις αλυσίδες (προαπαιτούμενα) που με αφορά άμεσα, προσβάλλομαι προσωπικά γιατί διδάσκω μάθημα σε αλυσίδα και δεν επιτρέπω να μου καταλογίζεται έτσι γενικόλογα έστω «εξ αγχιστείας» και εν μέσω μιας αόριστης καταγγελίας ότι εγώ κόβω προβιβάσιμα γραπτά. Γιατί; Για να ικανοποιήσω ποιον; Ναι, έχω επικοινωνήσει με καθηγητές που διδάσκουν μαθήματα για τις γνωστικές απαιτήσεις του επόμενου μαθήματος. Όπως έχω ζητήσει κι εγώ από συνάδερφό μου να δώσει έμφαση σε κάποια θέματα που άπτονται σε δικό του μάθημα και στη συνέχεια γίνετ! αι χρήση σε δικό μου. Αυτή όμως δεν είναι η έννοια της αλυσίδας; Ποτέ όμως κανείς δεν με έχει προσεγγίσει για να μου ζητήσει να περιορίσω τον αριθμό των προβιβαστέων.
Όσο για το δεύτερο μήνυμα στην ίδια ανάρτηση (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_7740.html), αφού ο αναγνώστης εκφράζεται με ερωτήσεις θα αντερωτήσω: Πρέπει λοιπόν ο καθηγητής να περνά όλους όσους έχουν «γράψει στο κοντέρ» κάποια χρόνια στη σχολή; Και οι υπόλοιποι που έχουν μοχθήσει και έχουν αποδώσει στις σπουδές τους θα πάρουν το ίδιο πτυχίο με το «συνταξιούχο φοιτητή» που πέρασε με κλάματα και με παρακάλια; Και τι αξία θα έχει ένα τέτοιο πτυχίο; Θα αντιπροσωπεύει και θα εγγυάται κάποιες γνώσεις ή θα είναι απλά μια «βεβαίωση παρακολούθησης» χωρίÏ! ‚ κανένα αντίκρισμα τόσο για τις γνώσεις όσο και για την αγορά εργασίας; Ο καθηγητής έχει οριστεί από το κράτος ως ο αρμόδιος για αυτήν ακριβώς τη δουλειά και αξιολογείται και ελέγχεται για αυτό. Αν όμως ο έλεγχος και η αξιολόγηση δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε, πρέπει να βρούμε ποιος φταίει και εδώ θα χρειαστεί να γίνει και αυτοκριτική γιατί δεν είναι στα χέρια των καθηγητών όπως ανέφερα και νωρίτερα.
Δύο εντελώς διαφορετικά μηνύματα θα τα σχολιάσω μαζί. Το ένα (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_812.html
) θέτει για πρώτη φορά ουσιαστικά ζητήματα, έξω από τις επικίνδυνες κοινοτυπίες που μαζεύουν τα κανάλια κάθε μέρα από τις λαϊκές, του τύπου «όλα είναι μες στη βρώμα», «όλοι αυτοί δεν φοβούνται κανένα», «βρώμα και δυσωδία» και άλλα τέτοια που πλέον έχουν γίνει γραφικά, και για αυτόν το λόγο θεωρώ το μήνυμα εποικοδομητικό, χωρίς φυσικά να ασπάζομαι όσα καταγγέλλει αφού δεν έχω προσωπική άποψη και δεν έχω ακούσει την άλλη μεριά. Το άλλο προτείνει τη! μόνη λύση που βλέπω εγώ (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_1031.html). Σύμφωνα με τον (ακόμα) ισχύοντα νόμο οι φοιτητές εκπροσωπούνται σε όλα σχεδόν τα θεσμικά όργανα των ΤΕΙ. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών είναι και οι ίδιοι φοιτητές που συγχρωτίζονται καθημερινά με τους συναδέρφους τους και κάθε χρόνο τους ζητούν την ψήφο τους. Αναρωτιέμαι λοιπόν για ποιον λόγο κάποιος περιμένει να του βρει τη λύση ο δημοσιογράφος, που δεν τον έχει δει ποτέ, αντί να πιέσει τον εκπρόσωπό του που τον βλέπει κάθε μέρα και που έχει το δικαίωμα και την αρμοδιότητα να παρεÎ! �βαίνει. Γιατί δεν μπαίνουν τα ζητÎ! �ματÎ ± στις συνελεύσεις σας και μόνο γκρινιάζετε μίζερα; Κανείς δεν πρόκειται να σας λύσει τα προβλήματα αν δεν ενεργοποιηθείτε μόνοι σας και αν δεν εξαντλήσετε τα μέσα που σας δίνονται. Ούτε οι καθηγητές, ούτε οι δημοσιογράφοι. Το είπε νωρίτερα και η Αναγνώστρια «καθένας μόνος του δεν πετυχαίνει τίποτα» (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_1031.html).
Η Γενική Συνέλευση των καθηγητών του Τμήματος περιμένει τις εισηγήσεις σας. Μέχρι τότε καταγγελίες τέτοιου τύπου περισσότερο κακό κάνουν όχι στους καθηγητές αλλά στο Τμήμα και στο σημαντικότερο συστατικό του: τους φοιτητές.
Φιλικά
Σταύρος Καλογιάννης
Επίκουρος Καθηγητής
Τμήμα Διατροφής & Διαιτολογίας
ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης
